زبر الحدید

بسم الله الرحیم

با توجه به شان نزول سوره مبارکه کوثر نتیجه حاصل آن است که دشمنان (آنان که شانئه ورزیدند) نداشتن وارث پسر را به رسول الله طعنه میزدند.

در زمانی که رسول الله وارث پسری ندارد خداوند خاطرنشان میکند به حضرت زهرا سلام الله علیها که این همان قل اعوذ برب فلق است؛ در سوره مبارکه فلق در آیه اول پناهگاهی معرفی می شود که در میان تاریکی ها فلقی می تابد؛ در سوره کوثر این فلق کوثر معرفی شده که دشمنان شانه به ابتر شدن و ادامه نیافتن امت می ورزیدند که الله متعال با این آیه خاطرنشان می کند که نه تنها ابتر نمیشود و ادامه پیدا می کند بلکه به کثرت هرچه تمام تر (کوثر) به رسول الله اعطا میشود.

این کوثر فقط و فقط به رسول الله اعطا شده پس ما برای دستیابی به آن باید به قرب رسول الله برسیم و انس بگیریم.

حال چگونه به قرب رسول الله برسیم و انس بگیریم؟؟

انجام واجبات و نهی از منکرات که رسول الله وظیفه اطلاع رسانی و ترویج آن را بر عهده داشتن پس در نتیجه با انجام فرامین الهی میتوانیم به رسول الله و سپس به کوثر دست بیابیم.

پس هرکه فرامین اولیه الهی را رعابت کند می تواند به کوثر دست یابد؟؟

یکی از مهم ترین معانی دست یافتن به کوثر بمعنی دریافت و درک محبت بی بی دو عالم خانم فاطمه الزهرا سلام الله علیها است. برای پاسخ به این سوال باید به تاریخ اسلام که مدام در حال تکرار است رجوع کنیم.

کربلا

دهم محرم سال 61 هجری قمری؛ دو سپاه رو به روی یکدیگر ایستادند؛ یکی با 72 تن جاودانه و مورد درود و سلام مومنین تا ابد شدند با آنکه شهید شدند و دیگری با هزاران تن زنده ماندند ولی مورد لعن مومنین تا ابد قرار گرفتند.

فرق این دو چیست؟

هردو فرامین الهی را رعایت میکردند: هر دو نماز به جا می آوردند؛قرآن قرائت میکردند؛ روزه میگرفتند.

ولی یکی با کوثر دیگری بدون کوثر...

حال به کوثر رسیدی ؟ باید خودت را کنار کوثر نگه داری وگرنه می شوی مانند کسانی که با مولایم حسینعلیه السلام بودند و تا ظهر عاشورا مولا را کم کم تنها گذاشتند مثل ضحاک بن عبدالله که تا دقایق آخر بود ولی تا قضیه را جدی دید مولا را تنها گذاشت...

راهکار نگهداری خود در کنار کوثر:

اعوذ کردی به رب فلق که در نتیجه از مصادیق بزرگ فلق؛ کوثر است؟ از چه پناه بردی؟

من شر ما خلق و من شر غاسق اذا وقب و من شر النفاثات فی العقد و من شر حاسد اذا حسد

حال که اعوذ برب فلق کردی و رسیدی به کوثر از شرهایی که تورا از مولایت جدا می کند

فصل لربک وانحر؛ پس نماز بخوان با خلوصیت هرچه تمام تر مانند نماز ظهر عاشورا که در بحبوحه جنگ جایی که نماز واجبیتش در آن زمان مستحب میشود مولایم اصرار بر نماز میکند. شاید؛شاید که نه صد در صد مولایم حسین علیه السلام در آن زمان و ایام سوره کوثر به ما یاد می دهد. می آموزد آماده باش که هر زمان که نیاز شد بتوانی از جانت بگذری و انحر کنی بفدای کوثر.

ولی این قربانی و انحر بمعنی اتمام نیست!

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ

ادامه دارد که تمام شدنی نیست....

بسم هو الرحیم

وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ

ساعت 11 شب:

مربی: سلام پسرک چخبر

گجله: سلام، عه رسیدی یاد ما افتادی؟

مربی:خوبی؟ من همیشه به یادت هستم.

بسم الله الرحمن الرحیم
رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :الصَّلاةُ عِمادُ الدِّینِ (نماز ، ستون دین است)
آیا واقعا نمازی که ما می‌خوانیم همان نمازی است که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:نماز ستون دین است؛ نمازی که در آن سهل انگاری های فراوانی است! نمازی که به سرعت می‌خوانیم تا به فیلم یا برنامه مورد علاقه خود برسیم!؟ نمازی که در جمع با صدایی رسا و زیبا به جا می آوریم ولی در خلوت حین نماز گویا صد سال است که نخوابیده ایم!؟
به درستی و شایستگی نماز را به جا نیاوردن یا بدتر از آن‌ به‌ جا نیاوردن نماز می‌تواند علت بسیاری از گناهان ما باشد؛ پس ویل بر ما!
شک کردن در دین و کم رنگ شدن ایمانمان تا جایی که خواه یا ناخواه، مستقیم یا غیر مستقیم دین را تکذیب کنیم معلول به جا نیاوردن درست نمازمان است.
اگر ما به شایستگی نماز به جا میاوردیم پس چرا زمانی که در خیابان ها کودکان کار را می‌بینیم طوری از کنارشان رد می‌شویم که گویا اصلا آنان را ندیده ایم!؟ یا وقتی رفیقمان می‌خواهد به آنان کمک کند ما با بهانه آوردن مانع آن می‌شویم!؟
در مسجد مان بار ها و بار ها صدای کمک در بین دو نماز شنیده ام اما نمازگزاران انگار نه انگار صدایی می‌شنوند... مگر آنان با این آیه متبرکه (إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ(جز این نیست که ولىّ شما خداست و رسول او و مؤمنانى که نماز مى‌خوانند و همچنان که در رکوعند انفاق مى‌کنند.)) آشنایی ندارند و آن را حتی یک بار نشنیده اند!؟ چه نمازگزارانی هستیم ما  پس براستی که ویل بر ما.
نماز به جا می آوریم و  برای خودمان کلی حال میکنیم اما در باطن کار چه!؟ آیا نماز ما همان نمازی است که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند!؟

ق ٢١

پناهگاه مردم که در سوره ناس ذکر شده:پروردگار مردم / فرمانروای مردم / خدای مردم .{{آیه های 1و2و3 سوره ناس}}

اینان همگی ویژگی کیست؟ کسی که انسان را به کمال میرساند / کسی که حکم او بر انسان ها و همه ی موجودات واجب است  / کسی که همه کس و چیز را آفریده است . آیا اینان ویژگی خدای یگانه الله نیست؟؟

چنانکه سوره فلق به ما این یادآوری را کرد که چگونه به خداوند منان از شر خلق و آدمیان پناه بریم، سوره کریمه ناس نیز که با آن، قرآن را ختم می‌کنیم، به ما یاد می‌دهد که چگونه از گمراهی و فرو رفتن در جهالت به خداوند سبحان پناه بریم.که او بهترین پناهگاه برای همه ی مردم است نه  فقط مومنین و مومنات . به خدای یگانه پناه ببریم که بر همه چیز تواناست و به راستی که او برایمان کافی است.

(أَ لَیسَ اللهُ بکافٍ عَبدَهُ          

آیا الله برای بنده اش کافی نیست؟) سوره زمر آیه 36

بسم الله الرحمن الرحیم

سال تحصیلی جدید شروع شد .من تصمیم گرفته بودم سخت درس بخوانم و نفر اول باشم .ماه های اول خیلی خوب بود در پایه بالاتر از من کسی نبود.حس میکردم علی که همکلاسی من و نفر بعدی من در نمرات است به من حسادت شدیدی میکند.

روز ها گذشتند من با او دوستی کرده ام و ارتباطمان قطع نمیشد.تنها مشکل من با او این بود که نماز نمیخواند و من سعی میکردم او را نماز خوان کنم.

امروز برای اولین بار بعد از مدرسه با علی به پارم رفتم. او مرا با چند نفر آشنا کرد و با آنها مشغول بازی شدیم.موقع اذان شد من میخواستم بروم نماز بخوانم اما علی با اصرار نگذاشت و چون در وسط بازی بودیم به بازی ادامه دادم با خود گفتم:می روم خانه و نمازم را میخوانم. به خانه آمدم شب شده بود و نماز ظهر و عصرم قضا.

در روز های بعدی من و علی و آن چند نفر به صورت مجازی با هم بازی میکردیم اما نمیدانم چرا علی خیلی کم شرکت میکرد . هر دفعه بهانه ای می آورد و من با بقیه بازی میکردم.بازی بسیار لذت بخش بود و باعث میشد من از کار و زندگی یعنی نماز و درس و ... عقب بمانم یا آنها را انجام ندهم. بد جوری معتاد بازی شده بودم و روز به روز درس من بهتر میشد و درس علی بهتر.

ترک کردن بازی برایم سخت شده بود و حال میفهمم که دوستی من با علی یکی از اشتباهات بزرگ زندگی ام بود. دیگر میل به نماز و درس نداشتم و دنبال بازی بودم . باید اعتراف کنم که علی زبان خوشی داشت و خیلی خوب مرا معتاد انواع بازی ها کرد.

ولی صبر کنید.آیا سپیده دم را دیده اید که درمیان تاریکی شب فروزان میشود؟؟ پدرم کنسول بازی را از من گرفت است و من مانده ام مثل معتادی که در ترک است . براستی که دست پدرم درد نکند زیرا با این کار او من به خودم آمدم و به درس و کارهایم رسیدم و نماز هایم را اول وقت به جا می آورم حداقل اینگونه کمی احساس مثبت بودن میکنم.