سوره نوشت_حسین پایدار_سوره مدثر
بسم الله الرحمن الرحیم
زمان فراغت و راحتی به اتمام رسیده است؛ ای جامه برخود پوشیده از خواب بیدار شو کاری مهم در پیش داری و آن هم انداز است، انذار مردم به عنوان اولین کار و شروع بعثتت.
پس تکبیر بگو و به پاخیز و خدارا از هر توصیفی که به ذهن برسد بزرگتر دان، همانطور که درنماز بعد با الله اکبر های پیاپی میگویی خدا بزرگتر بود حتی از آنچه گفتم.
برای انذار مردم خود باید پاک باشی و جامه‌ت به دور از آلودگی درواقع صلاح عمل و همچنین درکنار عمل باید از خصوص اخلاق و عقیده‌ای هم که خدارا خوش نیاید اجتناب کنی؛ یعنی هم درمرحله اعتقاد و هم درمرحله عمل باید خود را آماده کنی.
ای که جامه نبوت بر تن داری این را بدان که در تک تک لحظه هایی که به انذار مردم می‌پردازی و اوامر خدارا انجام می‌دهی هیچ چیزی از خود نداری و نباید هیچ منتی بگذاری زیرا هرآنچه که داری مالکش خدای تعالی است و او خودش بر آنچه تورا قدرت داده قادر است.
در حال صبر را نیز باید همواره به همراه داشته باشی چرا که در مسیر انذار سختی های زیادی پیش رو داری؛
صبری در تمام لحظات و شامل تمامی اقسام آن، یعنی صبر در هنگام مصیبت و صبر بر اطاعت و صبر بر ترک معصیت.
الله اکبر
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
داشتم کتاب فتح خون شهید آوینی رو میخوندم که رسیدم به این تیکه که امام حسین(ع) خطاب به حضرت ابالفضل میگویند:
.... اگر میتوانی یک امشبی را از آنان مهلت بگیر.. خدا می داند که من چقدر نماز را، و کثرت دعا و استغفار را دوست دارم....
مگر امام را به این یک شب چه نیازی است که این چنین می گوید؟
کیست که ابن راز را بر ما بگشاید؟...
اصحاب عشق را رنجی عظیم در پیش است. پای بر مسلخ عشق نهادن، گردن به تیغ جفا سپردن، با خون کویر تشنه را سیراب کردن و.... دم بر نیاوردن! اگر ناشئه لیل نباشد، این رنج عظیم را چگونه تاب می توان آورد؟ یا ایها المزمل، قم الیل... ،انا سنلقی علیک قولا ثقیلا. رسول نیز آن قول ثقیل بر گُرده قیام لیل نهاد. با این همه بار وحی بر آن جلوه اعظم خدا نیز سنگین می نشست. سبح طویل روز ناشئه لیل می خواهد، اگرنه، انسان را کجا آن طاقت است که این رنج عظیم را تحمل کند؟