زبر الحدید

بسم الله

سوره نوشت علق_ علیرضا محمدی

به نظرم بیماری نقطه ایست که انسان به ناچیز بودن خودش پی‌میبرد.
خودم از کودکی به بیماری های عادی مبتلا شده بودم و حاضر بودم هرکاری بکنم تا مثل روز اول شوم.
اما وقتی فهمیدم پدرم تومور مغزی دارد اوضاع فرق میکرد.
هیچ دکتری امید نداشت. تاجایی که میخواستیم کاری کنیم که پروفسور سمیعی پدرم را عمل کند.
جز خدا از دست چه کسی کاری برمیامد؟
باید از چه کسی خواهش میکردیم؟
چه کسی به او زندگی دوباره بخشید؟