زبر الحدید

بسم الله ذی المعارج

تا حالا دیدی به خاطر از دست دادن یک نفر یا حتی هدیه یا یادگاری از طرف آن شخص ممکنه خیلی ناراحت بشی یا حتی دیگران را محکوم یا قصاص کنی!

می‌دونی چرا این اتفاق میوفته؟ چرا گاهی اوقات به یک نفر یا یک چیز آنقدر دلبسته می‌شیم که نمی‌تونیم دوریش رو تحمل کنیم؟!

همه اینها نشان‌دهنده علاقه ما به آن چیز یا کس است. علاقه‌ای که موجبوابستگی ما می‌شود. این همان چیزی است که از بدو تولد تا هنگام مرگ با ما همراه است و هرگز از ما جدا نخواهد شد. از وقتی که متولد میشیم وابسته هستیم به طوری که اگر مادرمون ما را رها می‌کرد از بین می‌رفتیم ... تا آخرین لحظات مرگ.

تا حالا دقت کردی چرا ما همیشه علاقه داریم و وابسته‌ایم؟!

چون خدایی که ما را خلق کرده و قطعا اوست که ما را به کمال می‌برد ما را با همین وابستگی خلق کرده است و اون رو علق نامیده است...

پس دیدی که اگر در زندگی کمی تامل کنی خواهی دید که زندگی سرشار از وابستگی است و تو قطعا بدون دیگران هرگز رشد نخواهی کرد، پس قطعا بزرگی کردن در این مسیر کار درستی نیست چون کسی که حتی تولدش هم وابستگی داره که نمی‌تونه بزرگی کنه!

راستی مشقات رو نوشتی؟

+ نه

پاشو پاشو بنویس تا دیرنشده مشقات رو بنویس ..... راستی می‌دونی کی به تو علم یاد می‌ده؟ این معلم و پدر و مادر و مربی نیستن که به تو علم یاد می‌دهند، فقط خدا است که رافع نیاز‌های ما است. همان خدای کریمی که با قلمی که باهاش سطر می‌کنی بهت تعلیم  داد و قطعا اگه تو هم می‌خوای در درگاه خدا کریم بشی باید دنبال علم بری...

درباره اینکه آیا این درسایی که می‌خونیم هم علم محسوب میشه یا نه بعدا صحبت می‌کنیم که خودش یک بحث مفصل خواهد بود...