زبر الحدید

هو العلیم

به نام آنکه عالم است، به آنچه که برآن قسم خورده است. خدارا می گویم، آن کسی که تورا جان داد و نعمت پدر و مادر داد و نان داد و نیرو داد و قرآن داد.

آیا تا به حال در انشاءهایتان و دعاهایتان که در مورد نعمت های خدا بوده، خدا را به خاطر نعمت قرآن شکر کرده اید؟ یا فقط به فکر همان نان و جان و مادیات بوده اید؟ پس شما خسر کرده اید.

صبر کنید، نمیخواهد بگویید! نگفته می دانم که گیج شده اید که خسر چیست؟

قرآن، آن نعمت خدا را از روی تاقچه بردارید، خاک روی آن را فوت کنید و دستی بر سر و رویش بکشید؛ بوسه ای بر کریم و حکیم خداوند بزنید و به سراغ صفحه 601 بروید. اینست پاسخ سوالتان.

آیا نمیدانستید؟ پس شما خسر کردید. آیا وضو ندارید؟ پس دارید خسر میکنید.

شروع میکنم و میخوانم : وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ 

همه ما در طول روز زیاد قسم میخوریم، راست یا دروغش با خداست، اما الان خدا قسم خورده! قسم خورده که ما زیان کاریم. زیانی که آنرا نمیدانیم. تکه نان هایی که از زمین بر نمی داریم و صدقه هایی که نمیدهیم و ...اینست حکایت من و تو!

صبح خود را با خسر شروع و با خسر به پایان می بریم.

آیا در فکرت می گذرد که من خاسر نیستم؟ نه عزیزم، نه برادرم، دین فقط شهادت و عشق به علی (ع) و رهبر نیست. بخوان: إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ.

آیا در پرونده ی عصر هایت عمل صالح داری؟ یا به صبر و شکیبایی سفارش کرده ای؟ پس اگر از من میشنوی احادیث بهشت را نخوان چون در جهنم اذیت میشوی. آنوقت بیشتر حسرت میخوری.

هرچه که من بگویم، تو باید تصمیم بگیری، که جای قرآن روی تاقچه و بالای کمد است یا باز به روی رحلی که تو بر آنی؟

بنشین و تفکر و تدبر کن بر این آیات خدا و دست از ظاهر انسان های خوب بکش و کمی به سراغ چیستی خودت برو.

چفیه ات را در کشو بزار و غرور و تکبرت را بر چوب لباسی آویزان کن و خودت را هیچ نبین. حالا بخوان و در هر اعراب این قرآن تفکر کن. تفکر کن تا شاید این نوشته ی من یک لیتر بنزین تو، برای رسیدن به پمپ بنزین الهی باشد، فقط آهسته آهسته برو تا در ماینه ی راه تصادف نکنی و از این کار زده نشوی....