نام خدا
این داستان روایتی از مادر شهید رضا پناهی است که ۱۲ سال بیشتر نداشت جالب است بدانید مادر این شهید از امام رضا خواسته بود تا پیش خدا واسطه شود تا فرزندی به او بدهد تا آن را در راه خدا فدا کند به همین دلیل مادر رضا اسم او را رضا گذاشت وقتی مادرش درباره امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف به او می گفت امام زمان چرا ظهور نمی کند او میگفت باید در عمل نشان دهنده شوق خود درباره ظهور باشیم رضا از کودکی نوحه امام حسین علیه السلام می خواند او از بچگی تحمل ناراحتی و اشک کسی را نداشت رضا از ۸ سالگی مبارزه و انقلاب را شروع کرده بود آنقدر به امام علاقه داشت که وقتی حروف الفبا را یاد گرفته بود شبانه دیوار نویسی میکرد او به دستور امام در بسیج ثبت نام کرد عاشق مدرسه بود می گفت می خواهم پزشک شوم وقتی ما در هنگام جبهه رفتن رضا به او می گفت مگر نمی خواهید پزشک شوی رضا میگفت امام فرمان جهاد داده است امروز وجود من در جبهه لازمه.
رضا نترس و شجاع بود وقتی اتفاقی برای رضا می افتاد حتی اگر مادر او می ترسید او نمی ترسید
گاهی اوقات که دوستش غذایی نداشت رضا مقداری از لقمه خود را به او می داد و بسیار مهربان بود و به دیگران مهر می ورزید ویژگی که او را از هم سن و سال هایش جدا میکرد و و درک او از جنگ و جهاد بود عاشق شهادت بود هر وقت در ارتش حضور داشت باعث قوت قلب دیگران بود و هر وقت در جبهه نبود اطرافیان از نبود او ناراحت بودند همچنین خلاقیت بسیار بالایی داشت و در جبهه از آن استفاده میکرد مثلاً در جبهه قوطی های کنسرو را جمع می کرد و به دم گربه ها می بست و باعث تولید صدا می شد و دشمن فکر میکرد رزمنده های ایرانی هستند مادر قبل از شهادت رضا خواب شهادت او را دیده بود او در سال ۱۳۶۱ و بهمن به شهادت رسید و باعث تضعیف روحیه آنها شد وقتی خبر شهادت رضا را دادند مادر به جای ناراحتی به خدا گفت خدایا راضی ام به رضای تو شاکرم که تو پسرم را به آرزویش رساندی خیر و برکت او حتی بعد از شهادت او هم وجود داشت پولی در اورکد رضا بود و ما در خواب دیده بود این پول را باید به شخصی که قبلا در محل های دیگر روضه میخوانده بدهد...